A tak z innej beczki, ostatnio dużo czasu poświęcam na rozmyślaniu nad pewnym dziwnym faktem. Chodzi za mną myśl, czy jeśli w życiu dzieje się dużo dobrego, to czy powinniśmy się obawiać ? Czy możemy w pełni się z tego cieszyć ? Żyjemy w czasach, w których ciężko być szczęśliwym człowiekiem, ludzka zawiść nie ma granic i potrafi wszystko zniszczyć. Jeżeli coś przychodzi nam zbyt łatwo, na pewno znajdzie się osoba, która dołoży wszelkich starań by chociaż troszkę to zepsuć. Myślę, że ta zawiść wynika z dwóch przyczyn:
1) niektórzy w życiu podejmują zbyt wiele złych decyzji, marnują zbyt wiele szans, więc dlaczego Tobie ma być lepiej?
2) XXI wiek, jest wiekiem egoizmu, nienawiści, ogólnego "hejtu"
Nie dajcie się temu, warto zająć się własnym życiem, zrobić w nim porządek, zamiast ciągle podstawiać nogę drugiej osobie. Na początku jest czas triumfu, jednak w pewnym momencie życia, człowiek zaczyna żałować pewnych rzeczy. Nie dopuśćcie do tego.
Ostatnio spotyka mnie wiele dobrego, za co jestem bardzo wdzięczna, wszystko układa się po mojej myśli, jednak zamiast cieszyć się z tego w 100%, ciągle doszukuje się odpowiedzi na pytanie, czy nie przychodzi mi to zbyt łatwo, czy zaraz tego nie stracę. Czasem, jest mi najzwyklej w świecie głupio, ponieważ jest o wiele więcej osób bardziej potrzebujących ode mnie, którym życie nie daje takich możliwości. Nasuwa mi się przy tym taka myśl, by jak najlepiej korzystać z danych możliwości, by potem móc przekazać je tym, którzy ich potrzebują. Właśnie tu pojawia się pewien haczyk, nie można tylko brać od życia, oczywiście tak jest najłatwiej, wszystko się układa, dostajemy więcej niż na to zasługujemy, jednak by to utrzymać trzeba też coś dawać od siebie. Jeśli o tym zapomnimy, szczęście przeminie zbyt szybko.
Atlantic City
